Sporters met het zweet nog op hun voorhoofd. We trekken ze van het sportveld, van de dansvloer, van de fiets, uit de sportschool of het water. Deze keer met squasher Alfio Troeman. “Squash is heel efficiënt omgaan met je tijd, je bent bezig met sporten en in een uurtje kun je al je frustratie wegwerken”.

Wat doe je hier?
“Ik heb samen met drie anderen zaterdag dit ‘Open Squash Tournament’ georganiseerd. Ik heb net mijn eerste wedstrijd gespeeld en moet straks weer spelen. Eind april of begin mei organiseren we weer een toernooi. Alle squashers en supporters zijn van harte welkom.”

Hoe ben je in deze sport terecht gekomen?
“Dat is eigenlijk wel een leuk verhaal. Ik ben officieel een honkballer, ik was aanvoerder van het Nederlandse team. Toen ik in 1981 voor de Shell ging werken in Brunei, deed ik ineens niet meer aan topsport. Brunei is een echt squashland, dus toen ben ik dat gaan proberen en ik bleek het hartstikke leuk te vinden. In 1985 ben ik nog een seizoen gaan honkballen in Nederland, maar vanwege de afstand tussen mijn woonplaats en de trainingen ben ik gestopt, het was teveel. Squash ben ik altijd met veel plezier en fanatisme blijven doen”.

Wat is je mooiste sportmoment?
“Ik heb veel mooie sportmomenten, maar als ik één ding moet kiezen dan is het mijn eerste keer in de hoofdklasse honkbal op Curaçao. Ik was toen 16 jaar en erg talentvol. Ik mocht toen in het Double A Team trainen en kwam meteen in de Antilliaanse selectie terecht. Ik werd catcher, de drie anderen die geselecteerd stonden konden meteen aan de kant. Na een jaar zat ik in het Nederlandse team als derde slagman en catcher en het jaar daarop was ik aanvoerder van het team. Dat was zo’n geweldige kans voor een jonge sporter als ik.”

Wie is je grote voorbeeld in deze sport?
“Dat is Jahangir Kahn uit Pakistan. Hij heeft jarenlang de squashwereld gedomineerd en vijf of zes jaar geen enkele game verloren, geen enkele! Hij maakte zo een rally van zestig ballen en één game kon wel vijftig minuten duren. Toen ik begin jaren ’80 begon met squashen heb ik een video van Kahn gezien en dat maakte enorm veel indruk op me. Ik heb hem ooit eens de hand mogen schudden in Oman, waar ik toen werkte voor de Shell. Ik heb net verteld wat mijn mooiste moment was, maar ik heb ook een enorm gemist moment. Khan had me gebeld met de vraag of ik met hem wilde trainen. Uiteraard wilde ik dat dolgraag, maar die dag was ik ontzettend getroffen door de griep en lag ik ziek in bed. Echt een missertje dus.”

Wat is je ultieme doel in deze sport?
“Mijn doel is om meer jonge mensen aan het squashen te krijgen. Het is een hele leuke sport en we kunnen nog veel meer mensen gebruiken, vooral vrouwen. Ik zou ook wel een eigen squashcentrum willen beginnen, maar dat is niet echt een concreet doel voor me op dit moment. Er zijn nu drie squashbanen op het eiland, de Curaçao Golf en Squash Club en twee van de marine, maar we mixen helemaal niet en dat is jammer. Ik zou graag zien dat we met alle squashers van het eiland een toernooi houden en meer bij elkaar komen. We houden per slot van rekening allemaal van dezelfde sport.”