CURAÇAO – De Stichting Eerherstel Oorlogsslachtoffers Curaçao (SEOC) organiseert 26 april op begraafplaats Kolebra Bèrdè de herdenking van de Aprilmoorden van 1942. Op 20 april 1942 werden vijftien stakende Shell-arbeiders gedood door de Nederlandse autoriteiten en anoniem begraven in een massagraf.
De SEOC zorgt ervoor dat deze wandaad en de slachtoffers ervan niet vergeten worden. Dit jaar staat de herdenking in het teken van twee bijzondere verzoeken aan de regering van Curaçao. De begraafplaats Kolebra Bèrdè, die door de SEOC is gerestaureerd, is inmiddels een Nationaal Monument.
Herdenkingsdag
Bij gelegenheid van de herdenking van dit jaar doet de SEOC een beroep op de Curaçaose regering om de verzwegen, trieste historische gebeurtenissen van 20 april 1942 te eren. De organisatie strijdt ervoor om die dag van de Aprilmoorden tot Nationale Herdenkingsdag uit te roepen.
Opsporing
Daarnaast gaat de SEOC er dit jaar bij de Curaçaose autoriteiten op aandringen om een beroep te doen op de Nederlandse regering. De nabestaanden van de vermoorde stakers weten nog steeds niet wat er met hun familieleden is gebeurd, omdat ze nooit opgezocht zijn. Alleen de Nederlandse overheid kan deze nabestaanden opsporen om hen de waarheid mede te delen omtrent de dood van hun dierbaren.
Ik wil niks goedpraten maar in tijd van oorlog geldt de doodstraf. Veel arbeiders bij de Shell waren uit de regio naar Curaçao gekomen om naar werk te zoeken. De Shell verschafte hun werk maar moest voluit produceren om de geallieerden van brandstof te voorzien. Het asfaltmeer is een bewijs dat er geen tijd was om afvalproducten te verwerken of te verbranden (ik praat dit niet goed want de Shell had het na de tweede wereldoorlog kunnen opruimen en nog steeds kunnen ze dat). De raffinaderij op Curaçao heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het feit dat wij nu als vrije mensen in deze maatschappij kunnen leven. Daar zijn wereldwijd veel slachtoffers voor gevallen. Stakende arbeiders werden in die tijd (van oorlog) gezien als colaborateurs van de vijand. En daar stond de doodstraf op. Ik probeer alleen maar te zeggen dat we gebeurtenissen moeten plaatsen in de tijd waarin ze gebeurd zijn. Ik betreur dat er doden zijn gevallen onder arbeiders die voor hun rechten opkwamen maar vertel er ook bij waarom dit heeft plaatsgevonden.
men moet ook niet de chinezen vergeten die ook werden gedood, in deze periode, toen zij ook in staking gingen.
DE WAARHEID MOET AAN HET LICHT KOMEN!!!
zo, nooit van geweten