CURAÇAO – Het Antilliaanse radioprogramma ‘Djawoki’ dat in Nederland wordt uitgezonden bij Radio Brasa is broodnodig. Dat zeggen de makers van het programma. “Gevoelige onderwerpen over onze eilanden worden alleen in de huiskamer besproken, maar niet zo snel publiekelijk én op diezelfde kritische manier.”
Dat zegt Fardy Lodowica (27).
Kritische radiogesprekken
Al bijna een jaar wordt op de zondagmiddag ‘Djawoki’ uitgezonden, speciaal voor Antilliaanse studenten en afgestudeerden in Nederland. Twee uur lang kritische studiogesprekken, afgewisseld met vrolijke Caribische muziek.
kijk hier naar een reportage van John Samson voor Caribisch Netwerk.
Nederlandse media
Tijdens elke uitzending doen de presentatoren hun best om de positieve verhalen uit de Antilliaanse gemeenschap zo veel mogelijk te benadrukken. Het radioprogramma wil dan ook een tegengeluid zijn voor ‘de Nederlandse media’, die volgens de vrijwilligers Antillianen steeds negatief ‘framen’. “Maar als iemand iets bereikt in de sportwereld, dan is het ineens geen Antilliaan. Dan is het Nederlander”, aldus presentatrice Patricia Gruber (24).
Mooie dingen
De presentatrice voelt zich geroepen om het zelfbeeld van Antilliaanse jongeren te helpen verbeteren. “Er zijn zoveel mooie dingen aan de Antilliaanse cultuur die niet genoeg naar voren komen.”
Cultuur
De wens om het radioprogramma te produceren is volgens de makers deels het resultaat van een cultuur waarin mensen niet altijd openlijk kritisch durven te zijn, en deels het resultaat van het onderwijssysteem op de eilanden. De scholieren krijgen te weinig mee van hun eigen identiteit, cultuur en geschiedenis. “We willen daar verandering in zien, dus hebben we dan maar zelf het initiatief genomen om een show te produceren die bepaalde onderwerpen aankaart”, zegt Lodowica.
Tweestrijd
Kritisch zijn blijkt voor het produceren van ‘Djawoki’ zelf eigenlijk ook een worsteling. Uit vrees dat de onderwerpen te hard aankomen bij de Antilliaanse luisteraars, komen bepaalde onderwerpen bewust nog niet aan bod. “Het is een tweestrijd voor ons: het kritisch zijn en het bijdragen aan een positieve beeldvorming over Antillianen. Je wil ook verbroedering, dus moeten we luisteraars meenemen en klaarstomen voor wat gaat komen”, vertelt Lodowica.
Hetzelfde geldt voor de gasten die zij graag willen uitnodigen: “We weten allemaal wat er gebeurt met mensen die te controversieel zijn over onze cultuur. De deuren gaan dicht.”
Onderwerpen
Grotere onderwerpen zoals hoe families omgaan met een homoseksueel kind, of wat voor invloed religie heeft in de Antilliaanse samenleving moeten in de komende maanden besproken worden, vinden de makers. Dan gaat ook de telefoonlijn open en is de hoop dat hun luisteraars tijdens de uitzending van zich gaan laten horen.
Een heel goed initiatief en uitgangspunt van de initiatienemers van dit programma. De vraag is in hoeverre de effecten van dit programma op Curaçao te horen of te volgen zijn. Is het geen idee om op bepaalde punten samenwerking te zoeken met het programma op Curaçao? Ik ben de naam van het programma even kwijt. Het is ook een educatief programma gestart door de jeugd en voor de jeugd wat in mijn optiek opvoedkundige elementen ter sprake brengt maar tevens een appèl doet op de normen en waarden van de jeugd.
Tokaya, Dat komt omdat Martina eerst voor de Antillen uitkwam en nu voor Nederland. Rojer kwam ook voor de antillen uit en nu voor Nederland. En honkballers komen voor Curacao en Nederland uit.
Postman, bent u het nog niet gewend aan de monotone op en aanmerkingen van Fred Schiedam?
Steeds negatief, nooit eens iets positief over anderen c.q. altijd pessimistisch als het Curaçao betreft.
En zie, de tennisser is weer een (in Curaçao of Nederland geboren) Nederlandse sporter c.q. met zijn partner kampioen dubbelspel tennisser?
En zie, Martina was een Curaçaose sprinter en laatst Nederlands?
En zie, alle in Amerika spelende honkbalspelers zijn als het goed uitkomt Nederlanders en als het even tegenzit Curaçaose en Arubaanse honkballers?
@Fred Schiedam, jou opmerking is enigszins van een laag niveau. Het is duidelijk dat je er niet in gelooft. Je verwacht toch niet dat alles veranderd met een knip van de vingers. Het is al gedenkwaardig dat er erkent wordt dat er een verandering moet komen en dat er jongeren zijn die deze omwenteling bespreekbaar willen maken en er ook voor willen gaan. Dit kost gewoon tijd, zeker als je uit je comfort zone moet komen en moeilijke kwesties in het openbaar bespreekt. Gun de mensen de tijd en niet gelijk zo’n stereotyperende opmerking plaatsen.
Als iedereen nu eens autokritisch zou worden, zouden we een heel eind harder opschieten.
“Uit vrees dat de onderwerpen te hard aankomen bij de Antilliaanse luisteraars, komen bepaalde onderwerpen bewust nog niet aan bod”: Tja, mañana.
Een weg van duizend kilometer begint met een enkele stap…..Succes 🙂
@Lou. Je hebt gelijk het zal niet iets zijn, wat 1 2 3 zal gebeuren. Maar het moet ergens beginnen. De noodzaak om te veranderen moet eerst doordringen tot iedereen. En natuurlijk moet men het ook willen veranderen.
Dan moet ze wel geleerd worden kritisch te denken. En dat vraagt om een enorme cultuuromslag in het onderwijs. Zie ik nog niet zo een twee drie gebeuren.
Een fantastisch initiatief!