CURAÇAO – Spraakmakend nieuws, knallend evenement of sportief hoogstandje? Soms wil je als lezer zelf in de pen klimmen. Bij Versgeperst.com zijn ingezonden brieven welkom. Vandaag uit Joseph Hart zich over de oorzaak van geweld binnen de samenleving.

Het jaar is begonnen met hetzelfde gewelddadig gedrag als 2013. Deze agressie manifesteert zich in de wijze waarop de crimineel zich gedraagt, hoe wij ons gedragen in het verkeer en in onze verbale communicatie. Ik heb al uitgelegd dat fysiek geweld van de meedogenloze misdadiger het resultaat is van een totale afwezigheid van liefde/genegenheid en een disfunctionele opvoeding vanaf zijn prilste kinderjaren en het voorbeeld van zijn ouder(s) en leefomgeving.

Om het agressieve gedrag in het verkeer en verbale communicatie te begrijpen, moeten we naar een andere uitleg zoeken. Om te beginnen voeren wij onze vele wetten en regels niet uit, noch de controle hierop. Ik heb begrepen uit de media dat de overheid niet voldoende middelen heeft om het instrumentarium aan te schaffen, noch de mankracht om het verkeer te controleren. En zo is verkeerscontrole ‘uit de mode’ geraakt, net zoals de ‘zut-zut’ broeken van de vijftiger jaren. Triest!

De agressieve manier van communiceren is wat moeilijker te verklaren. Dit heeft te maken met de jarenlange ontwikkeling van normverval, toen zelfrespect en respect voor je medemens hun waarde kwijtraakten in een wereld die beheerst wordt door een overdreven materialisme. Hier zijn alle andere regels van sociale interactie ouderwets en overbodig geworden in de onvermoeibare zucht naar materialistische bevrediging.

In deze materialistische wereld telt alleen het belang van het individu, zelfs wanneer dit ten koste gaat van zijn medemens en de gemeenschap waarin hij is opgegroeid. Deze houding is in alle geledingen van onze maatschappij duidelijk aanwezig. Ook en vooral in de ‘betere’ en ‘gestudeerde’ kringen.

Deze laatste verklaring voor het agressieve gedrag is ook van toepassing op het gedrag in het verkeer, omdat het individu weigert rekening te houden met zijn medemens. Zijn obsessie met het de-weg-is-van-mij-syndroom, zorgt ervoor dat hij maling heeft aan alles en iedereen, die zijn zucht naar bevrediging van eigen behoeften in de weg staat, zelfs zijn eigen leven.

Ik houd het kort met aanbevelingen wat te doen om van dit zelfvernietigend materialisme af te komen: vorming en nog meer vorming en ook een bovenmenselijke inspanning van overheidswege om controle te heractiveren. Allebei kosten ze geld. Welnu, oftewel we zoeken naar financiering, desnoods graven we het uit de grond om aan deze twee prioriteiten te voldoen, of we vervallen in een totaal disfunctionerende staat.

We moeten verplichte vorming geven aan iedereen tussen zestien en 30 jaar, die zijn school niet heeft afgemaakt en zonder werk zitten. Begin alvast met een versnelde invoering en controle van onze wetten, vooral die met betrekking tot verkeersveiligheid. Het is de hoogste tijd dat we beseffen dat er geen ander alternatief is. Het is ‘do or die’.