CURAÇAO – Spraakmakend nieuws, knallend evenement of sportief hoogstandje, soms wil je als lezer zelf in de pen klimmen. Bij Versgeperst.com zijn ingezonden brieven welkom. Vandaag een bericht van natuurorganisatie Amigu di Tera over het belang van milieuwetgeving en hoe de Curaçaose regering daarmee omgaat.

Om te voorkomen dat private en overheidsbedrijven, het verkeer, de bouw en onze leefstijl de veiligheid, gezondheid en natuur aantasten is er een strikte en samenhangende wetgeving nodig. Omdat natuurgebieden op het land en in de zee en de planten en dieren erg van elkaar afhankelijk zijn, is het ook nodig dat deze bij wet beschermd worden.

De milieuwetgeving op Curaçao schiet vaak tekort en voor veel gevallen is er gewoon geen wetgeving. Niet dat de overheid hier geen weet van heeft. Een aantal wetten zijn intern allang voorbereid, sommige al zo’n twintig of meer jaren geleden. Of het nu gaat om nieuwe wetten, zoals een omvattende milieuwet, wetten voor het afvalwater, voor natuur op land en in zee, voor het bouwen, of voor het dichten van de hiaten van de bestaande wetgeving.

Zelf passen de opvolgende regeringen de laatste 20 jaar de bestaande milieuwetgeving nauwelijks toe. Dat de overheid geen milieubeleid voert voor de raffinaderij is overbekend. Maar recentelijk wordt er een bewust beleid gevoerd om de milieuwetten opzij te zetten en worden de rechten van de burgers om bezwaar te maken tegen projecten die het milieu aantasten met voeten getreden. Tegen alle afspraken in, drong men met de nieuwe windmolens verder het natuurgebied van Playa Canoa binnen en deponeerde de bezwaren hiertegen in de prullenbak. Politiek en overheid hebben de wettelijke bezwaarprocedure opzij gezet om de grondbezitter, ontwikkelaars en geldschieters van het Oostpuntproject te begunstigen met ernstige gevolgen voor de natuur van Curaçao en met een uitstraling die veel verder reikt dan de 10% van het grondgebied van het eiland. Het project zal de koraalriffen en andere zeeorganismen in de wateren van onze zuidkust vrijwel zeker aantasten. Met deze onwettige actie schakelt de regering de burger uit en ondermijnt zij de rechtsstaat.

De grootschalige illegale afvaldump in St. Joris en één midden in de wijk van Seru Papaya vindt gewoon plaats zonder enig ingrijpen door de overheid. Illegale bouw in Caracasbaai, Bandariba en andere plekken op het eiland wordt ook niet aangepakt. Iedereen wacht nu af of de overheid binnenkort haar aangekondigde voornemen zal waar maken om illegaal gebouwde panden in Boca St. Michiel te slopen.

In het Regeerakkoord tref je nauwelijks iets over het milieu aan, en de term ‘duurzame ontwikkeling’ is er geheel verdwenen. Tevergeefs zijn deze zaken bij iedere nieuwe regering weer aangekaart maar het lijkt er op dat de natuurvernietigers wel op een gewillig oor van de politici mogen rekenen.

Doordat de overheid zelf de wetten omzeilt, illegaliteit niet of nauwelijks bestrijdt en de wetgeving niet aanpast, drijven we steeds verder af van de rechtsstaat. We hebben echte bestuurders nodig die de Rule of Law serieus nemen om de kwaliteit van onze democratie te verhogen en daarmee ook een betere leefomgeving voor onze bevolking veilig te stellen. Het opmerkelijke is wel dat de politici en hun adviseurs de uitholling van de democratie en de verslechtering van het leefklimaat kwalificeren als ontwikkeling omdat zij veel meer zien in de baten voor speculanten, projectontwikkelaars en hun financiers en een ratjetoe van illegale handelingen van grote en kleine boeven.

De Rule of Law is een van de belangrijkste voorwaarden voor een echte ontwikkeling van ons land, een duurzame ontwikkeling waarbij sociale en culturele ontwikkeling van de bevolking en zorg voor de natuur voorop staan. De jongeren en hun nageslacht hebben alle recht op een goed functionerende democratie en op reële mogelijkheden om zich sociaal en cultureel verder te ontwikkelen terwijl zij in een gezonde omgeving kunnen wonen waar zorg voor milieu een normale zaak is. Erkenning van deze rechten maken van een economie iets humaans, dat is iets heel anders dan het verpesten van het leven door de leefomgeving en de natuur te degraderen in naam van de ‘economie’.