CURAÇAO – Spraakmakend nieuws, knallend evenement of sportief hoogstandje, soms wil je als lezer zelf in de pen klimmen. Bij Versgeperst.com zijn ingezonden brieven welkom. Vandaag uit Felix D. Pinedo zijn mening over de plannen van het nieuwe ziekenhuis.

 
In 1998 na de statenverkiezingen zat ik in de delegatie die voor de PLKP onderhandelingen voerde om tot een regeringsakkoord te geraken. Aan het einde van de beraadslagingen zou men gaan afronden. Ik heb toen opgemerkt en er op blijven staan dat er een regeringsstandpunt in het regeerakkoord moest komen over het bouwen van een nieuw ziekenhuis. Na enige discussie is men akkoord gegaan om een passage in het akkoord op te nemen waarin wordt gesteld dat de regering gesprekken zal aangaan met de bestuurders van het Sehos over het bouwen van een nieuw ziekenhuis. Dat was de eerste keer dat er in een regeerakkoord opgenomen is dat er over de bouw van een nieuw ziekenhuis gesproken zou worden. Daarna is dit ook overgenomen in het regeerakkoord op eilandniveau. Nu vijftien jaar later staat het nieuwe ziekenhuis er nog niet.

De diverse redenen hiertoe zijn voor iedereen bekend. De huidige minister (regering) stelt dat binnen twee maanden definitieve beslissing zal vallen over dit jarenlang durende euvel. Gehoord de huidige minister van Gezondheid, Milieu en Natuur verheugd het mij dat hij het niet heeft over lokatie en constructie. Hij heeft het gehad over juist enkele belangrijke uitgangspunten die ik in diverse stukken via de nieuwsmedia, ‘positionpapers’ en nota’s op aangedrongen heb gedurende de voorgaande jaren. Hij heeft een sublieme voordracht gehouden in de Staten over de functionaliteit van het nieuwe ziekenhuis. Via de nieuwsmedia heeft de minister verklaard dat er een commissie is opgericht, die zich bezig gaat houden met de functionaliteit van het nieuwe ziekenhuis. Eigenlijk had dit vanaf het begin één van de eerste stappen moeten zijn om daarna over te gaan naar de bouwkundige structuur.

De bouwkundige structuur staat ten dienste van de functionaliteit en niet omgekeerd. In ieder geval heeft deze minister mij hoop gegeven dat er nu wel vanuit de juiste perspectief te werk gegaan zal worden. In maart 2011 heb ik een ‘position paper’ via de nieuwsmedia gepubliceerd getiteld ‘Een diepgaande analyse van het project nieuwbouw ziekenhuis’. Hierin heb juist nadruk gelegd op onder andere de diverse uitgangspunten die de huidige minister naar voren heeft gebracht. Klik op de internetbalk, bovenvermelde titel, om het gehele stuk te kunnen lezen.

Tot nu toe gaat de regering er vanuit dat de financiering op de lokale markt gezocht zal worden. Mijn mening is dat minimaal 50 procent van de nodige kapitaal als subsidie door Nederland en de Europese Unie verstrekt zal moeten worden. Reden hiervoor is dat onder andere de huidige negatieve resultaten van het SEHOS (die naar mijn mening onder een andere juridische structuur en nieuwe bestuurders de exploitatie van het nieuwe ziekenhuis op zich zal moeten nemen) weggewerkt zullen moeten worden (ongeveer 100 miljoen gulden). Indien dit niet bewerkstelligd wordt zal onder andere de te betalen interest hard gaan drukken op de te handhaven tarieven om de op de markt verkregen leningen terug te kunnen betalen.

Verdere uitgangspunten in de ‘positionpaper’ zijn;
– Eventueel aangepaste wetten, die het hoog kwalitatief functioneren van het ziekenhuis garanderen.
– Wetten die de rechtspositie (kwaliteitswet, wet patiëntenrechten, wet op ‘privacy’ en een specifieke uitgebreide Landsverordening Geneeskundige behandeling) van de patiënt garanderen
– Wetten gericht op nieuw te introduceren diagnostische en behandeltechnieken
– Het uitwerken van de wijze van controle op de medische specialisten binnen het ziekenhuis.
– Uitwerken en vaststellen van de juridische aspecten van de rechtspersoonlijkheid bezittende identiteit die het nieuwe ziekenhuis zal gaan exploiteren met dien verstande dat deze entiteit de rechtsopvolger zal zijn van de Stichting St. Elisabeth Hospitaal
– Het bepalen van het aantal formatieplaatsen (inclusief clusterhoofden medici en verpleegkundigen) binnen elke cluster en onderdelen ervan
– Het vaststellen van het aantal verpleegkundige specialisten (‘nurse specialists’) die het verlengde van een gedeelte van het werk van de medische specialist ( onder andere bij diabetici, kankerpatiënten, wondbehandeling) verder op zich nemen
– En het ‘upgraden’ van de verpleegkundige beroepsgroep welke zal moeten leiden tot een vernieuwde verpleegkundige aanpak binnen het ziekenhuis, waarbij de patiëntgerichte zorg tot uiting komt, door het toepassen van verpleegkundige onderzoeken die moeten leiden tot onder andere ‘evidence based nursing’.