CURAÇAO – Suriname en Curaçao: twee totaal verschillende werelden met totaal verschillende mensen, cultuur en natuur. En toch delen de landen veel dingen. Kunstenares Glenda Tdlohreg bracht de twee landen bij elkaar in de expositie De Ontmoeting.

Het geboorteland van Tdlohreg is Suriname, maar er zijn meer landen die haar hart hebben gestolen. “Ik verhuisde op mijn zestiende naar Nederland”, vertelt de kunstenares in de galerie van Kas di Kultura. “Vanuit Nederland ben ik op mijn 38e naar Curaçao vertrokken. Mijn man is Curaçaoënaar dus we hebben getwijfeld om te gaan wonen in Curaçao, Nederland of Suriname. We hebben voor Curaçao gekozen en dit is nu mijn tweede huis. Suriname betekent veel voor me, ik ben er tenslotte geboren, maar ik ga er niet voorgoed terug. Nederland doet me toch ook nog veel. Je kunt niks wegwissen uit je leven.”

Op het schilderen gestort
Tdlohreg is niet altijd een actieve kunstenares geweest. Na meer dan twintig jaar een kantoorbaan te hebben gehad, hakte zij op Curaçao de knoop door en ging fulltime aan het schilderen. “Toen ik een kind was tekende ik wel, maar ik ging er niet in verder. Ik hoorde wel dat ik creatief was en ging de deur niet uit zonder mijn kleurpotloden, maar pas later ben ik echt gaan schilderen. Ik had altijd weinig tijd voor kunst dus ben ik er op Curaçao voor gegaan. In eerste instantie had ik nog een parttime baan, maar uiteindelijk heb ik me helemaal op het schilderen gestort. Ik heb workshops gevolg en ging naar de academie. Nu schilder ik elke dag en kan niet meer zonder. Het is echt mijn ding.”

Onbewuste uitlaatklep
Inspiratie is iets waar Tdlohre zich niet bewust mee bezighoudt. “Ik haal mijn inspiratie uit van alles. Soms word ik midden in de nacht wakker en moet ik gaan schilderen. Je kunt veel in mijn schilderijen zien als je goed kijkt. Dingen die ik heb meegemaakt of gezien heb op de televisie. Ik praat niet altijd over mijn emoties bijvoorbeeld, maar in mijn schilderijen kan je precies zien wanneer ik verdrietig was of juist blij. Als ik wat naars op televisie zie, kan je donkere kleuren en soms zelfs doden zien in mijn schilderijen. Dingen die me bezighouden zie je, het is een onbewuste uitlaatklep.”