CURAÇAO – Willem (Waylon) Bijkerk kreeg vanaf zijn vijfde jaar prikkels voor muziek. Hij begon thuis op potten en pannen te slaan en pingelde er flink op los op een oude gitaar. Op zijn zesde kreeg hij van zijn ouders een drumstel en ging op les. De kleine Waylon wist al snel dat hij iets met muziek wilde doen.

“Thuis werd er veel muziek gedraaid van countryzanger Waylon Jennings. Ik kreeg een gevoel bij zijn muziek, je kunt het liefde op het eerste gezicht noemen.” Waylon vertelt dat hij Jennings begon te ambiëren en hem als persoon wilde zijn. Hij zag de countryzanger als zijn muzikale mentor en heeft ook de voornaam van Jennings aangenomen als artiestennaam. “Hij heeft voor mij de weg opengebroken.”

Diepere betekenis
Waylon heeft Jennings in Nashville ontmoet en heeft een jaar bij hem gewoond. “Dat was een jaar voordat hij overleed. Ik heb ontzettend veel geleerd in die tijd, op latere leeftijd krijgt dat een diepere betekenis. Als twintigjarige hoor je wel van alles aan, maar doet het je niet zo veel. Naarmate je ouder wordt krijgen dingen meer inhoud.” Nadat Jennings kwam te overlijden heeft Waylon een jaar lang niets gedaan. “Ik moest eerst bijkomen, daarna begon de muziek in mij weer te kloppen. Ik ben toen gestart met een zoektocht naar andere muziekstijlen. De muziek waar ik van hou is ook niet in een hokje te stoppen. Ik ga graag naar het zuiden van Amerika omdat de muziekstijlen van daar mij enorm aanspreken en inspireren.”

Holland’s Got Talent
In 2008 werd Waylon gebeld met de vraag of hij mee wilde doen met tv-programma Holland’s Got Talent. “In eerste instantie dacht ik waarom zou ik dat doen? Later dacht ik waarom eigenlijk niet? Het is een prachtig podium waarop je jezelf kan presenteren.” Waylon besluit om mee te doen en eindigt op de tweede plaats. “Het is niet zo dat dit het begin van mijn carrière is geweest, uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen. Ik had bijvoorbeeld direct na de show een single kunnen uitbrengen, maar dat heb ik bewust niet gedaan. Ik heb er een jaar mee gewacht zodat ik mezelf aan het publiek kon tonen.”

Motown
Waylon is de eerste zanger in Nederland die in 2009 een platencontract bij Motown heeft getekend. Zijn toenmalige platenmaatschappij Universal Music stuurde een e-mail naar de baas van Motown. “We dachten dat kan sowieso geen kwaad. Vervolgens ben ik uitgenodigd door Motown en toen ging het heel snel. Toen eenmaal het contract was getekend kon ik alleen maar flink lachen voor de camera. Het is tof, je juicht en wilt het direct met de mensen delen die het dichts bij je staan. Het moest wel nog geheim blijven en dat maakte het alleen maar nog spannender.” In hetzelfde jaar brengt Waylon zijn eerste single Wicked Way uit en het bijna gelijknamige album Wicked Ways.

Experimenteren
“Na mijn eerste album had ik het gevoel dat ik verplicht was om voor het tweede album dezelfde stijl aan te houden. Je denkt dat omdat mensen die je eerste album hebben beluisterd, een bepaalde verwachting hebben als een tweede album uitkomt. Ik heb toen voor mezelf besloten om dat gevoel los te laten en te gaan experimenteren.” Waylon startte in Amerika met het album en ontmoette veel mensen die hem steeds nieuwe inspiratie gaven. “Overal waar ik kwam voelde ik andere vibe en schreef ik weer een liedje. Op een gegeven moment had ik dertig liedjes voor het album en dacht bij mezelf: waar gaat dit heen? Ik ben toen naar Engeland gegaan, weer terug naar Amerika naar de plaatsen Los Angeles en New York, vervolgens naar Volendam om weer te eindigen in Engeland. Deze rondtrip heeft er uiteindelijk wel voor gezorgd dat ik mijn album After All heb kunnen maken met de liedjes die ik erop wilde hebben.”

Allerlei spanningen
Tot slot vragen we Waylon hoe hij het moment ervaart voordat hij het podium opspringt. “Ik voel me dan leeg en opgeladen maar vooral ook positief. Ik probeer mezelf helemaal te legen zodat ik er tijdens het optreden helemaal voor kan gaan. Het is spannend en ik voel allerlei spanningen maar het is niet zo dat ik er met knikkende knieen sta. Op het podium staan werkt voor mij helend. Als ik ziek zou zijn en vervolgens een uur op het podium zou mogen staan, dan zou ik mij direct beter voelen.”