Demonstraties en protesten komen op Curacao niet heel veel voor. Ik merkte dit heel duidelijk tijdens het protest tegen de vervuiling van de Isla Raffinaderij op 7 mei dit jaar. Honderden mensen strooien met woedende comments, maar een kleine honderd man stond op de genoemde morgen daadwerkelijk klaar.
Toch lijkt er een ommekeer te ontstaan. De onverdeeldheid en politieke problemen zorgen ervoor dat Curaçao ruw wakker wordt geschud en opstaat. Het begon een paar maanden geleden toen een groepje mensen de handen ineensloegen om protest te voeren tegen de huidige regering: Kòrsou Uni was geboren. De groep werd door een verbazingwekkend groot deel van de bevolking enthousiast ontvangen en, alsof protesteren aanstekelijk was, sprongen er nog twee pressiegroepen op: De Beweging en de Groep van 40 werden in het leven geroepen.
Maar, aansluiten is iets anders dan daadwerkelijk de straat op en demonstreren. Dit vergt heel wat motivatie, vertrouwen en lef. Helemaal wanneer je protesteert tegen de leiding van het land waarin je woont. Toch stonden er op de beruchte maandagavond dat de Groep van 40 iedereen opriep mee te demonstreren, rond de duizend Curaçaoënaars op het Wilhelminaplein. Zwart, wit, geel, rood en bruin stonden voor de verandering niet tegenover elkaar, discussierend over verschillen, maar hoorden bij elkaar. Als één grote groep Curaçaoënaars werd er gesproken en gedemonstreerd voor een gemeenschappelijk doel.
Hoewel het doel van het protest natuurlijk totaal niet over rozen ging, ben ik trots. Trots op de vooroordelen die voor de verandering eens niet het belangrijkst waren en op de achtergrond verdwenen. Trots dat mensen opkwamen voor hun belangen, de toekomst en Curaçao. En vooral trots dat dit gezamenlijk gebeurde. Niemand leek zich even druk te maken over cultuurverschillen of kleuren. En, ondanks dat een groot deel van de avond Papiaments gesproken werd, stonden ‘verse’ Curaçaoënaars enthousiast mee te neuriën op het volkslied terwijl zij hier en daar werden geholpen door mededemonstranten. Zo kan het dus ook.
Ik hoop dat deze groep een voorbeeld stelt voor de toekomst van Curaçao. Dat er gezamenlijk wordt opgestaan om te werken aan een eerlijke, goede toekomst en de mening van het volk uitgeschreeuwd wordt over het eiland. Dat iedereen met een mening van zich laat horen en niemand stil in een hoekje achterblijft zonder een stem. Zelfs Tula liet onder de meest barre en denigrerende omstandigheden zijn stem klinken en zijn mening tellen. Hij schreeuwde zo hard dat het nu in de 21e eeuw nog te horen is. Als hij het kon, kan iedereen het nu zeker.
Als het mensen direct hun portemonnaie treft is de bereidheid om de straat op te gaan het grootst. Mijn verwachting is dat de belastingmaatregel die per 1 januari van kracht een zodanig effect zal hebben dat dit zal bijdragen dat men eerder de straat op zal gaan. Voor het volk is het niet te rijmen dat onze ministersploeg in volle luxe leeft en geld over de balk smijt over de rug van het volk. Extra zuur is het dat juist, dat deze regering die met een carte blanche kon beginnen en waar er hoge verwachtingen waren, het volk zo bedrogen heeft dat we concluderen dat ze veel erger zijn dan de PAR. De mooie woorden zijn opgedroogd en de feiten liggen nu ter tafel.
Msi hoe moeilijk het is wij zullen blijven protesteren, want het leven en het gezonheid van de mensen blijft boven de economishe activiteiten.Er wordt hoog tijd dat de rechters in de bario gaan lopen voordat ze tot een beslissing komen.Elk bewoners hier op Curacao weet dat de isla zich zeker niet aan de normen houd, zonder een expert te zijn op het gebied te zijn op milieu. Het is fustrerend te constateren in de rechtzaal hoe een multinationaal bedrijf als PDVSA samen met de Overheid gerepresenteerd door 8 advokaten lokaal en internationaal de rechter trachten te overtuigen een ongeoorloofdesituatie geloofwaardig te maken tegen een groep mensen die zich zelf niet kan verdedigen.Wij moeten ons schamen dat dit situatie in het koninkrijk kan bestaan.. Rechters moeten meer in de bario gaan lopen, kontact maken met de bewoners.