Voordat ik op vakantie naar Nederland ging, was ik ervan overtuigd dat ik een 100 procent controle zou krijgen. Ik hoopte alleen dat Helmin Wiels ook op dezelfde vlucht zou zijn, dan zouden we de controle tenminste samen krijgen. Uiteindelijk was Wiels er niet, maar een stoere drugshond stond wel klaar om mij te controleren.

Ik kon niet geloven hoeveel agenten er in de slurf stonden toen wij van het vliegtuig af stapten. Ik was ervan overtuigd dat Osama bin Laden, de Unabomber en Charles Manson ook op het vliegtuig zaten. Maar nee, het waren gewoon die bolletjesslikkers die van Curaçao komen. Toen ik in de slurf kwam, werd ik direct door een agent gestopt. Zijn drug sniffing detection dog moest mij even controleren. Gelukkig vond Jackson (hoe ik denk dat die hond heet) mij uiteindelijk best cool….

Jackson the drug sniffing dog: “Hey Dave, what’s up?”
Dave: “What’s up Jackson? Alles kits?”
Jackson the drug sniffing dog: “WAAR ZIJN DIE DRUGS?!? IK WEET DAT JE DRUGS BIJ JE HEBT! LIEG NIET TEGEN ME! I WILL END YOU!”
Dave: “That’s racist…..”
Jackson the drug sniffing dog: * ruikt aan Dave *
Dave: * voelt ongemakkelijk *
Jackson the drug sniffing dog: * ruikt nog een keer aan Dave * * vindt niks * * schaamt zich voor zijn emotionele uitbarsting *
Jackson the drug sniffing dog: “Hmmm…je bent best cool Dave, loop maar door. Geniet van je verblijf in Nederland.” * geeft Dave een bons *
Dave: * geeft Jackson een bons en loopt door *
Jackson the drug sniffing dog: * sluipt naar de badkamer en snuift keiharde cocaïne *

Toen we op onze koffers aan het wachten waren, zag ik twee mannen met rastaharen. Ik associeer die rastaharen niet met een 100 procent controle, maar ik had het gevoel dat de douane dat wel zou doen. Ik bleef strategisch achter deze heren lopen en ja hoor, ze werden ‘willekeurig’ voor de controle gekozen. Doordat de douane druk bezig was met hen, kon ik snel doorlopen naar buiten. Dat is dus hoe je een 100 procent controle ALS EEN BAAS ontwijkt.

Twee weken later had ik weer geluk op Schiphol. Na de bodyscan zou de douane misschien door je handbaggage gaan. Ik mocht doorlopen, de twee oude dames (60-plussers) achter mij hadden wat minder geluk. Hun handbaggage werd wel opengemaakt…

Douane: “Tijd voor een controle oma. IK WEET DAT JIJ HARDE DRUGS NAAR CURAÇAO GAAT SMOKKELEN!”
Oude dames: * begrijpen er niks van *
Dave: * gaat snel zitten * * luistert naar iPod * * maakt geen oogcontact met anderen* * huilt * * bibbert *

Terug op Curaçao was alles meteen anders. Langs de doune gaan en mijn koffers pakken duurde in totaal maar vijftien minuten. De ene douanemedewerker maakte een grapje met me. De andere was niet echt geïntereseerd in wat ik bij me had. Ik kon gewoon doorlopen. Ja, it’s good to be home….