Dagelijks scheuren we een blaadje van de kalender af en dat brengt ons steeds dichterbij de dag dat de Antillen ophouden met bestaan. De dag dat Curaçao een autonoom land binnen het Koninkrijk wordt. Politiek, economisch en sociaal staat er veel op het spel. Voor sporters zijn het ook onzekere tijden. Ik leef met ze mee!
 
Na de opheffing van de Antillen heeft het Nederlands Antilliaans Olympisch Comité (NAOC) geen bestaansrecht meer. Uit een IOC-analyse is gebleken dat er geen enkele juridische grondslag is om het NAOC in stand te houden. De Curaçaose Sport Federatie (CSF)wil daarom per 11 oktober de jurisdictie van het NAOC overnemen en Olympische accreditatie krijgen van het IOC. Onze atleten kunnen dan de Curaçaose vlag dragen, ons eigen volkslied horen en mocht het zover komen, zich aansluiten bij de nog te vormen Curaçaose Sport en Olympische Federatie (CSOF).

Het is nog de vraag of dit gaat lukken. Aan de ene kant staat het NAOC, aan de andere kant staat de CSF en in het midden staan de sporters die momenteel niet weten of ze in de toekomst namens Curaçao, Nederland of misschien zelfs Aruba uit zullen komen. De CSF heeft gisteren tijdens een persconferentie duidelijk gemaakt waarom zij vindt dat wij die erkenning moeten krijgen en ik moet toegeven dat ik het er helemaal mee eens ben. Afgezien van journalist, ben ik ook sportliefhebber en belangrijker nog…. Curaçaoënaar. Het lijkt me prachtig om ooit één van onze atleten met een Curaçaose vlag op het erepodium te zien staan.

Het is niet alleen mijn mening, maar de federatie benadrukte ook dat het voor een sporter een eer is om op internationaal niveau voor zijn of haar land uit te komen. Churandy Martina is altijd voor de Antillen uitgekomen, maar mag hij niet de eer hebben om de blauw met gele vlag te dragen bij de Olympische Spelen?

Ik betwijfel dat ik ooit mee zal doen aan een internationaal sportevenement. Ik heb net zoveel aanleg om een sport goed te beoefenen als een vis op het droge. Wat ik eigenlijk best jammer vind. Voor mijn ‘sportcarrière’ maakt het dus niet uit wat er met de federaties gaat gebeuren, maar ik hoop dat jongens zoals Rodion Davelaar, Brian Mariano, Rachmil van Lamoen, Benjey Zimmerman en Hensley Paulina wel de kans en de eer krijgen om ‘hun’vlag gehesen te zien worden en ‘hun’ lied te horen wanneer ze op een podium staan. Er lijkt me geen mooiere manier om van start te gaan met het nieuwe land Curaçao.