CURAÇAO – Kantoormensen zijn een apart soort. Dat bedoel ik niet negatief. Ze zijn net als Hollanders, Indiërs, Arubanen, Belgen etc. Echte kantoormensen hebben een eigen nationaliteit en het kantoor is hun land.

Iedereen binnen de kantoorruimte, met zijn of haar gewoontes, vormt de cultuur: de kantoorcultuur. Iemand die net begint op kantoor zal dus ook moeten integreren, hij of zij zal niet altijd de taal begrijpen of bepaalde gewoontes kunnen plaatsen. Gelukkig valt dit te leren.

De eerste maanden had ik verschrikkelijk veel moeite met de kantoorcultuur. Ik kon mij niet aanpassen en bleef mijn eigen gewoontes en ritme aanhouden. Het begon ’s morgens al na de verplichte ‘Bon dia’.  Terwijl de rest van het personeel massaal op het koffiezetapparaat afstormde, struinde ik kastjes langs op zoek naar theezakjes. Ik drink namelijk geen koffie en laat dit nu net één van de belangrijkste kantoorgewoontes zijn.

Zodra je een ‘lekker bakkie’ hebt gezet, neem je met een star gezicht plaats achter je computer en begin je aan je koffie. Hier kijk je namelijk al de hele ochtend naar uit. Je koffie drink je niet, maar slurp je zachtjes, maar duidelijk hoorbaar voor je collega’s, naar binnen tot er een verschrikkelijk irritant geluid hoorbaar is: dit moet je vasthouden! Tot de lunch werk je nog minstens drie bakkie’s naar binnen waardoor er langzaam weer met elkaar kan worden gesproken.

Na de lunch kon ik eindelijk mijn hart ophalen, want rond 15.00 uur is het theetijd. Soms zelfs met een stuk taart van een jarige collega die je nooit eerder hebt gezien of je baas die je na twee jaar ontmoet. Hoewel je om vijf voor vijf helemaal klaar staat om een sprintje te trekken naar huis: NIET DOEN! Als echt kantoormens ben je zo verschrikkelijk gek op je baan dat je om tien over vijf (op z’n vroegst) geschrokken op je horloge kijkt met de tekst: ‘joh, is ‘t al zo laaaat!’. Hier hoeft verder niemand op in te gaan: iedereen weet best dat jouw partner je om kwart over vijf pas ophaalt. Uitermate rustig maak je je zinnen nog even af, zet je de computer uit, wacht je tot alle updates zijn geïnstalleerd, omdat je de pc anders niet mag uitzetten, was je je vieze koffiekopje af en zeg je de collega’s die je wel of niet kent gedag.

Ik moet zeggen dat ik het inmiddels best goed doe als kantoormens. De eerste jaren verzette ik mij nog hevig tegen alle aanpassingsvormen en deed ik alles om het kantoorgevoel te ontwijken, maar na veel tijd, collega’s, kopjes koffie en verschillende kantoren voel ik mij best wel thuis. Toch denk ik niet dat ik ooit helemaal een kantoormens kan worden. Zo gaap ik meestal hardop terwijl ik me uitgebreid uitrek, praat ik regelmatig tegen mezelf, schiet er weleens een scheldwoord uit en krijg ik een ‘bakkie koffie’ nog steeds niet door mijn strot. Misschien ben ik dus niet helemaal geïntegreerd, maar hebben mijn collega’s respect voor mijn invulling van hun cultuur.