Regen op Curaçao zorgt ervoor dat je zelf niets meer te melden hebt in het verkeer. De regen bepaalt waar je naar toe gaat, hoe je er naar toe gaat en vooral: wanneer je aankomt. Het heeft zijn nadelen, maar toch kan ik genieten van een plensbui op het eiland.
Vorige week stond ik vol goede moed naast mijn auto om richting de supermarkt te gaan. Ondanks de onheilspellende wolken en het noodweer van de nacht ervoor, besloot ik toch maar het huis uit te sluipen. De eerste honderd meter merkte ik al dat de weg, die normaal al slecht is, opeens was verrijkt met vele diepe kuilen. Natuurlijk waren die met geen mogelijkheid te ontwijken, dus hobbelde ik maar zachtjes voort over de weg. Onderweg kwam ik verschillende verregende taferelen tegen, zoals diepe plassen waar schoolkinderen overheen sprongen, en een hond die voorzichtig onder een natte struik vandaan kwam.
Na een lange en hobbelige rit kwam ik eindelijk aan bij de supermarkt… om er achter te komen dat heel Mahaai was ondergelopen en het dus één grote chaos was. Het duurde zo een twintig minuten voordat ik voorzichtig het parkeerterrein kon oprijden. Bij het uitstappen haalde ik nog acrobatische toeren uit om over de plas heen te springen die pal naast mijn autoportier lag, maar het mocht niet baten. Met één natte schoen en broekspijp strompelde ik naar binnen. Ik had slechts 45 minuten gedaan over een ritje dat normaal een kwartiertje kost.
Ondanks alle chaos die altijd met de nasleep van regen op Curaçao gepaard komt, vind ik het wel wat hebben. Zodra ik zie dat het is gestopt met regenen, moet ik de neiging onderdrukken om mijn hoofd uit het raam te steken en de heerlijke geur van regen op te snuiven. Het eiland ruikt dan verrukkelijk schoon, alsof het alle viezigheid heeft weggespoeld. Hoewel ik me er niet druk om kan maken, is dit helaas niet helemaal het scenario als ik naar de modderige buitenwereld staar vanuit mijn raam.
Waar ik me wél druk om kan maken, zijn asociale rijders die een nietsvermoedend meisje helemaal natspatten vol met modderig regenwater als ze keihard voorbijrijden. Het enige wat ik dan kan doen, is ze een woedende blik toewerpen en maar hopen dat hun Hummer/Range Rover/Ford Escape vanavond door de carwash moet om een stevige wasbeurt te krijgen. Ook het gevoel dat mijn auto langzamerhand gaat drijven in plaats van rijden, mag van mij wel weg blijven. Vooral in Saliňa heb ik mezelf menigmaal afgevraagd waarom het opeens een publiek zwembad is geworden.
De regen en zijn nasleep op Curaçao veroorzaakt lange files, het plotselinge ontdekken dat het tussendoorweggetje dat je altijd neemt één grote modderpoel is en een hoop getoeter. Maar het zorgt ook voor verkoeling, een frisse geur en eens een ander uitzicht dan het eeuwig schijnende zonnetje. Klagen mag, maar vergeet niet: na regen komt weer zonneschijn!
@Denise
Verwar een nieuwsartikel (objectieve journalistiek) niet met een column (vooral laatste zin is van toepassing):
column
Korte prozatekst, geschreven voor een dag- of weekblad of voor een tijdschrift door een medewerker die vanuit een onafhankelijke positie bepaalde onderwerpen die vaak een bepaalde actualiteitswaarde hebben op de korrel neemt. De column heeft een beperkte omvang (meestal een kolom of een gedeelte daarvan), verschijnt regelmatig en heeft doorgaans een vaste plaats in een periodiek. De inhoud is meestal polemisch, maar ook vaak humoristisch en spits geformuleerd; in het laatste geval spreekt men ook wel van een cursiefje.
Wat een ontzettend leuk stukje. Als je die zonneschijn dan maar bewaard tot in januari!
En nog proficiat met je verjaardag, groetjes
@Denise, Stuur een een brief naar onze regering.. Het is hun taak om er wat aan te doen.. maarja dan moeten ze wel op het eiland zijn en niet steeds in het buitenland zitten..
Heel erg goed geschreven! Ik zie al uit naar je volgende column (dan hopelijk met iets meer zon 🙂
Heel erg goed geschreven! Kan niet wachten op je volgende column (dan hopelijk met meer zonneschijn 🙂
Wat heb je dat mooi verwoord Silvia, Compliment hoor! Wel een fijn gevoel trouwens om zo lekker hoog en droog te zitten! Hahah
Heel leuk artikel, Kimberly! En ook nog op je verjaardag… Wat wilt een mens nog meer? Haha! Ik hoop dat je aangemoedigd wordt om hiermee door te gaan. Ik steun je in ieder geval 100%!
Dat is de charme van het wonen op een eiland waar de klimaatveranderingen de loop van het water van eeuwen geleden weer tot zich neemt.
Dat er ongecontroleerd is gebouwd op plaatsen waar de rooi’s hebben gelopen.
Waar Salinja zeer waarschijnlijk een lagune is geweest en die door Hollandse waternijverheid is ingepolderd.
Gelukkig wonen wij hoog en droog en bekijken de taferelen die je schets met een kleine glimlach.
Nature rules!!!
Vergeet jij dan ook niet dat er ook mensen zijn die na iedere ‘verkoelende’ regenbui hun halve inboedel weer bij het grof vuil kunnen zetten? Ik kan je vertellen dat de geur van een rottende huisraad echt niet ‘verfrissend’ is als jij hier omschrijft. Leuk hoor al dat optimisme altijd in de versgeperst columns, maar blijf ook eens bij de realiteit, jullie zijn tenslotte ‘journalisten’ toch!
Het is hoog tijd dat er eens iets gedaan wordt aan de afvoer van het regenwater op het eiland. Het is toch niet normaal dat bij een paar flinke buien het halve eiland weer blank staat?!
Hartstikke leuk joh! en goed geschreven ook! lees graag nog een column van jou! 🙂
Sterkte daar in die regen en altijd blijven lachen 🙂
liefs