Sommigen zijn natuurtalenten. Vanaf het moment dat ze worden geboren lukt het en gedurende hun tienerjaren ontpopt het talent zich tot een ware levenswijze. Ik was niet zo. Ik moest het leren. The hard way.

Vrije tijd is fijn. Weken kijk je ernaar uit, bereid je je voor en verheug je je erop. Toch heb ik niet altijd genoten van mijn vrije tijd. Als tiener lukte het nog: een etmaal lang slapen, eten, mensen afkatten en zappen. Zelfs op school kreeg ik het voor elkaar om zo nu en dan in slaap te sukkelen. Het talent verzwakte helaas al snel en voor ik het wist zette ik de wekker om 13.00 uur zodat ik ‘nog wat aan mijn dag had’. Toen had ik al kunnen weten dat het totaal de verkeerde kant op ging.

In mijn studententijd raakte ik compleet verveeld als ik al dacht aan een hele dag vrij. Met moeite sliep ik uit tot 11.00 uur om vervolgens van alles te bedenken om mijn dag te vullen: rondjes lopen, fietsen, op en neer met de trein, koffie drinken bij die vervelende buurvrouw of uren uittrekken om toiletspullen te kopen. Wanneer ik na het doelloos activiteiten uitvoeren onvoldaan op de bank neerplofte, voelde ik me doodongelukkig. Verschrikkelijk, die vrij tijd.

Zelfs toen ik ging werken, ging het niet veel beter. Twee hele dagen en zeven lange avonden vrij per week. Paranoïd begon ik weken van tevoren alle avonden vol te plannen met etentjes, danslessen, taallessen en soapavonden. Ook de weekenden was ik voorzien van geweldige activiteiten en gezellig vrienden terwijl ik ondertussen natuurlijk nooit tijd had voor iemand. Ik had het veel te druk! Toch kwam er weleens een dag dat ik niets te doen had. Ver van tevoren had ik al slapeloze nachten met stiekem de hoop ziek te worden om toch met een reden niks te doen. Verschrikkelijk, een hele dag op de bank hangen.

Toen kwam het keerpunt. Hier, op Curaçao, na weken drukte op de redactie, weekenddiensten, persconferenties, bbq’s en feestjes. Weken van tevoren keek ik ernaar uit en dagen telde ik af tot dat ene weekend waarin ik totaal niks zou doen. En het beviel goed. Intens gelukkig verplaatste ik mij ‘s morgens van het bed naar de bank en sleet mijn dag met zappen, boekjes lezen, internetten en andere extreem luie dingen. Het nietsdoen-weekend won terrein en ik betrap mezelf regelmatig genietend van een dagje in huis rommelen of bankhangen. Ik heb het eindelijk onder de knie: de kunst van het nietsdoen!