Vorige week was ik bij de protestmars tegen de Isla-vervuiling. Als journalist wil ik graag objectief blijven, maar ik vind tegen vervuiling zijn meer een feit dan een mening. Zodoende stond ik ook achter het idee van de mars.
Compleet met brassband en spandoeken ging de mars van start. De sfeer zat er goed in tot de groep vlak voor het Isla-terrein te maken kreeg met een andere groep demonstranten bestaande uit werknemers van de raffinaderij. Zij zijn, begrijpelijk, als de dood dat ze op straat komen te staan, hun pensioen kwijtraken of hun gezin niet meer kunnen onderhouden. Al snel greep SMOC-voorzitter Peter van Leeuwen de microfoon om het doel van de mars uit te leggen aan de groep.
“Wij zeggen niet dat de Isla moet sluiten, maar willen dat deze schoner gaat draaien”, sprak hij als een ware held. Met de prachtige woorden dat ‘iedereen recht heeft op een goede gezondheid, ook de werknemers’ sloot hij zijn speech af. Vol verwachting gingen mijn ogen naar de menigte, maar helaas. De werknemers reageerden met luid boe-geroep. “Nee!”, wilde ik terug schreeuwen. “Jullie willen wel een goede gezondheid. Echt waar! Met een goede gezondheid kun je langer werken, voor je kroost zorgen, groeien, dansen en nog veel meer. Echt, geloof me, een goede gezondheid is leuk!”
Ik ben geen chemicus, minister, grote plannenmaker en heb geen zakken met geld. Ik heb ook geen directe oplossing voor de Isla-issue op het eiland. Wel heb ik maanden onder de rook van de Isla gewoond en ervaren hoe ziek ik er letterlijk van werd. Hoe ik mijn huis soms uitvluchtte, me dagen niet fit voelde of drie keer per dag boven het toilet hing. Ik had gelukkig de mogelijkheid te verhuizen en heb nu nergens meer last meer van. Probleem opgelost. Voor mij althans.
Voor veel andere mensen werkt het helaas niet zo gemakkelijk. Sommigen hebben simpelweg niet de middelen om te verhuizen naar een rookvrije wijk en zijn overgeleverd aan het wel of niet goed functioneren van de raffinaderij. Ik denk niet dat de tegenpartij tijdens de protestmars iets hoorde van wat er werd verteld door Van Leeuwen of de andere ‘aanhangers’. Ik ben zelfs bang dat zij geen enkel idee hadden tegen wie of wat ze precies protesteerden. De Isla kan niet ineens worden gesloten, ook ik zie dat in, maar door blijven roken zoals deze nu doet is geen optie. Misschien dat de werknemers verteld wordt dat zij hun baan kwijtraken, dat er niks mis is met de rook of dat Makamba’s zich weer ergens mee willen bemoeien. De waarheid kan het in ieder geval niet zijn, lijkt me. Niemand protesteert toch tégen een goede gezondheid?
Ik vind het in en in triest dat deze vieze stink fabriek gewoon van deze en vorige regeringen door kan blijven draaien. Dat nu behalve de lucht ook nog onze stranden onder de olie zitten maakt het er niet beter op. Ik heb een keertje in de haven van Rotterdam een tochtje gemaakt toen ik op vakantie in Nederland was. Het is ongelovelijk hoe schoon de lucht bij de raffinaderij in Pernis is. Een raffinaderij kan dus gewoon helemaal schoon draaien! In de tijd van de Shell was het ook niet zo’n stinkfabriek. Hoe halen de werknemers van de Isla het in hun hoofd om een tegen protest te organiseren. Zijn ze helemaal bedwelmd door al die viezerij die ze elke dag inademen?
en daarom vind ik ook dat het schoolbestuur wel de keuze en de middelen heeft om de leerlingen op scholen te plaatsen waar veel minder last van de rook is. Ze bidden dagelijks het Onze Vader met de regel: Verlos ons van het kwade, maar het blijft een holle bede.